ITAKA_ Alberto Ladron Arana_2013-9-21

Ikasturteko lehenengo Itaka saioa Alberto Ladron Arana idazle iruindarrarekin osatu genuen. Piztiaren begiak nobela beltzaz aritu ginen solasean.

Joxe Goikoetxea mandio hitzaz dilindan aritu zen zuhaitz adarretatik zintzilik.

Ezkaratzetik ataleko aurtengo solaskidea Iñaki Zubeldia; udazkeneko kolorez jantzi zigun goiza.

Eta atal berriak Ekaitz Goikoetxeak estrainatu zuen loaz hizketan lorik hartu gabe.

Zuhaitzetatik dilindan Joxe Goikoetxea:

Ezkaratzetik Iñaki Zubeldia:




Alberto Ladron Aranarekin solasean:



Mandiotik Ekaitz Goikoetxea:

BAIETZ ETA EZETZ

Izugarri gustatzen zait elkarrizketa-solasaldiak nola bukatuko diren ez jakitea. Azken puntua irribarre batekin idazten saiatzen naiz, eta bai (sorgina ni!), batzuetan elkarrizketaren nondik norakoak bideratzeko ahalegina egiten dut. Dena irribarre batengatik. Merezi duelakoan nago.

Arratsaldeko 15:30ean Luborekin (noizbait eman dizuet bere berri, insitutuko garbitzaile-arduraduna da, bulgariarra) elkartu naiz irakasle gelan. Askotan partekatzen dugu bazkalordua. Askotan aritzen gara elkarri zirika. 

- Badakizu Irati, gaur hizkuntzen eguna da?

- Bai, zerbait irakurri dut bai, Hizkuntzen Europako eguna omen da. Bulgariera nolako hizkuntza da, Lubo?

- Zaila eta bakarra (único esan du berak)

- Bakarra?

- Bai, Bulgarian bakarrik hitz egiten da. Zaila da, Irati, oso zaila.

- Denek hitz egiten dute bulgariera? Eta ze beste hizkuntza ikasten da eskola eta insitutuetan?

- Frantsesa eta errusiera.

- Badakizu frantsesez?

- Ez...

- Eta hori?

- Ez nintzen ikasle ona izan... ez nion arretarik jartzen irakasleak esandakoari...

- Eta besterik Lubo? Beste bitxikeriarik?

- Ba... ez... zaila eta bakarra da...

- Eta besterik Lubo? Beste bitxikeriarik?

- Ba... ez... zaila eta bakarra da...

- Eta besterik Lubo? Beste bitxikeriarik?

Eta berak ezetz. Eta nik berriro galdetu diot. Tira egin diot. Mingainari tira hizkuntzen egunean. Eta berak ezetz. Eta nik kontatzeko beste zerbait (sorgina ni! Bai, baina, lortu dut nahi nuena). Handik hamar minutura... isilik, egunkari bana irakurtzen ari ginela:

- Badakizu, Irati? Bulgariarrak dira burua alderantziz mugitzen duten bakarrak!

- Burua alderantziz mugitu? 

- Bai, baietz esateko burua ezker-eskuin mugitzen dute eta ezetz esateko goitik behera. Munduan bakarrak.

- Ez dizut sinesten!

- Baietz, neska!

- Ez dizut sinesten!
...

Makarroiak erdi janean utzi eta ordenagailu aurrera joan naiz. Eta to! Halaxe da! 

Istorio, leienda, ipuina, jatorria... bitxia da, oso bitxia. 

Ba, begira... gaur ere non hasi eta non bukatu dugun solasaldia. Baiezka eta ezezka; buruari eta batez ere mingainari tiraka. 

 

...burua joatea...

Irati atzo Iruñeako kaleetan lotsaren lotsaz masailak gorrituta

Polita da tarteka burua joatea (eta nora joaten den ez jakitea) eta itzultzen denean, zeure buruarekin lotsa-barrezka aritzea. Atzo Iruñeako kaleetan gertatu zitzaidana; halaxe, gertatu bezalaxe:

Atzetik bost gazte hurbildu zitzaizkidan. Korrika zihoazen kalean behera, kirola egiten. Haietako bat ondoan gelditu zitzaidan:

- Irati, ze muz zailtze?

- Ondo-ondo, ta zu?

(To, bi muxu! Ta zeini eman dizkioten ez dakit!) 

- Earki, hementxe kirol pixkat itten! Zizurren ondo?

- Bai, oaintxe buru-belarri lanen, kurtso hasiera finkatzeko azkeneko zirrikituk ixten. 

(zeinekin demoniokin ai naiz hizketan? Gorka ote da? Baino ez dittu begi urdinek. Ta hizkerea? Iruña inguruko hizkeratio gutxi dauke horrek... Goierri ingurukoa behar do izan. Baino, zein da? Bertsolarin bat? Ekaitzen launen bat? Ahots hori ta tono hori ta bixkortasun hori ezaunek itten zaizkit ba. Ta ezagunegie badala re esango nuke; nola esango diot ba ez detela ezautu, ez dakitela zeinekin ai naizen hizketan! Ai ama, zein da! )

- Etxe aldea?

- Bai, garaie re bada ta! Zu bai earki, kirola inez! 

(zein demonio da hola korrika aitzeko!)

- Ba, etzazula pentsa! Berrogei bat minutu eskas. Gogo haundik ez dau gaur.

- Indarra bai, baino gogoik ez?

- Indarra re gutxi, Irati!

- Ez da izango! Bueno, segi lasai, lagunek aurrea dijozte ta!

- Bai, ondo ibili ta hurrena arte!
- Aio!

(Aupa Irati! Mundiala haiz! Bi muxu eman dizkion, hire betiko laune balitz bezela hizketan aittu haiz ta ez dakin zein dan. Esango zinan, gorrittu in haiz gainea! Konturau ote den ez denala ezautu!)

Sei minutu. Sei minutuz aritu nintzen neure buruarekin borrokan. Ahots hori, ahots hori, ahots hori... sei urtetan ezagututako irakasle guztien errepasoa egin nuen. Sei minutu. Iruñean topa ditzakedan pertsonen errepasoa egin nuen. Sei minutu. Eta buruari tira eta tira eta tira eta tira egin nionean, etsitzeko ausardiarik izango ez nuela neure buruari onartu nionean... GERIZPE! Baino nola ezkutatu haiz bixera horren azpin, ile-tximak moztuta ta pittin bat argalduta! Ez haut ezautu! Ahotsa! Ze ederra den pertsonen ahotsen arrastoari usnaka aritzea. 

Eta ondorengo sei minutuak barrez egin nituen. Kalean behera barrez. Neure buruari egin nion barre, egoerari, gaizki pasatako momentuari eta burua neure onera itzulita hartutako lasaituari. Ez da gozoa burua joaten zaigunean, berriro aurkituko dugun ziurtasunik izan gabe buruaren bila aritzea. Niri askotan joaten zait; zorionez beti itzuli da bere txokora. Eta itzuliko bada, aurrerantzean ere joaten jarrai dezala; neure buruari barre egiten jarraitzeko aitzakia polita izaten da! 

MIHISE ARTEKO ZALAPARTA HASPERENTSUAK

HITZA: MIHISE  

"Izara artean kukutu da". 

"Maindire artean kukutu da".

"Mihise artean kukutu da".                            Hiru kukutzeak ez dakit berdinak diren. Ez dakit maindirearen samurtasunak izararen ziztada artean lekurik topatzen ote duen. Ez dakit mihisea-ri falta zaion "zer hori" (h hizkiak hitza zulatu duela dirudi) maindireak bete dezakeen. Ez dakit izara artean eta maindire artean eta mihise artean egindako loaldi berak amets berak loratzen dituen. Hiru silabako ohean zurrungak zintzilik gelditzen dira, ohearen luze-zabalean sartu ezinda. Zurrungak lo gaudela egiten ditugun galderak dira. Edo hala direla esatea otu zait.                                                                                                              

                                                                          AFORISMOA: Zalapartak beti harrapatzen gaitu erdian.                                                                                                                                        Zinez saiatuko bagina ez genuke asmatuko geure burua erdirago ikusten. Beti gaude zalapartaren erdian, zaparradaren erdian, liskarraren erdian,  problemaren erdian...                                                                                     Ertzak arriskutsuagoak direla, hori da kontuan hartzen ez dugun bakarra. Dena. 

HAIKUA:

Isil-isilik

begiak hasperenka 

zituen baina.

GORBATA

Atal berri bat sortzea otu zait: "autobusekoak" ez dago azalpen handirik eman beharrik zertaz ariko naiz ulertzeko, ezta? ;-D 

Iruñeatik Zizurrera. Irailaren 9an.Goizeko zazpiak eta erdietan.

Goizeko zazpiak eta erdi. Autobus geralekuan bi lagunek topo egin dute. Hirugarren bat barruan zuten zain. Hirugarrenaren ondoko eserlekuan eseri naiz ni. Libre zegoen. Zutik gelditu diren bi lagunetako bat dotore jantzita dago: galtza zuriak, alkandora beltza eta lepoaren bueltan aske daraman gorbata zuri bat. Lan elkarrizketa bat izango du... (hori neurekiko). Gorbatarekin korapiloa nola egiten ez dakiela esan die bi lagunei. Barre egin dute bi lagunek eta aitortu haiek ere ez dakitela asko gorbata kontuez. Ezer ez. Ez dio axola, gaur egun ezer ez jakitea dena jakitearen parekoa da baldin eta mugikor bat eskura izanez gero (hori ere neurekiko). 

Lagunetako bat jaitsi egin da. Bigarren lagunak, esku bat mugikorrean eta bestea lagunaren lepoan, asmatu du, kosta bazaio ere, korapilo txukun bat egiten. Ez dago gaizki. 8,5 altu bat. Dotore dago. Arkatza eta papera hartu ditut burutapenok idazteko... eta konturatu naizenerako gorbataduna falta. Arrastoaren bila leihotik kanpora begiratu eta...

Ni lan elkarrizketa batera zihoalakoan. Neska panpox bat zuen kalean zain. Muxu eman diote elkarri. Eta niri bi zalantza sortu zaizkit:

1.- Neskak janztea hainbeste kosta zaion gorbataz ezer esan ote dion.

2.- Kalean dabiltzanak (gabiltzanok) inoiz pentsatzen jartzen ote diren kalean dabiltzanen (gabiltzanon) istorio-iturri bihurtzen direla. 

UDAN GOZATUTAKOAK (gozatutako batzuk)

ARATZ (1446 m) eta Elurzulo

Uztailaren 9an Araiatik.
Aspalditik ezagutu eta aspaldian ikusi gabeko laguna besarkatzearen parekoa. 


GORBEA (1482 m)

Uztailaren 16an Barazartik.
Trumoi hotsa poltsikoan gordeta igo ginen. Aterpean itxaroten ikasten da horrelakoetan. Pazientzia=kilo erdi fruitu lehor=kaloria mordoxka bat=gozamen hutsa.
Beraz, ondorioz, hortaz,

pazientzia = gozamen hutsa

RINCON DE ALANO (2357 m)

Uztailaren 30ean Zurizatik.

Eztarri zuloan behera mingain luze bat. Eta ni kanpaia, garrasi egiteko gogoz. 

HIRU ERREGEEN MAHAIA (2444 m ) eta PETRETXEMA (2371 m)

Uztailaren 31n Linzatik
Goizean goiz mahaian eseri eta bazkari eder bat egitearen parekorik ez dago!

Atzeko orratzarekin gaueko festarako soinekoa josi genuen!

Han bat eta han bi. Mendian, ordea, 1 + 1 > 4 

beti?

bai, beti

ATXERITO (2378 m)

Abuztuaren 1ean Linzatik.

Inork askatzerik balu ondoko ekuazioa?

lau orkatz + edertasuna * edertasuna = ezagutu dudan mendi buelta ederrenetako - x

ORDESA-PUNTA ACUTA (2245m)-GORIZ-COLA DE CABALLO

Abuztuaren 10ean Torlatik.
Ezerezean zulatutako leihoetatik guztia ikusten da. 


TAILLON (3144 m)

Abuztuaren 11n San Nicolás de Bujaruelo-tik.
Metro koadroko arnastokia zerua sudurzuloetatik sartzen zaitun lekuan.

Metro koadroko ikuspegia infinitua kabitzen den argazkiaren erdian.

Behin zupatu eta gordetako gozokia, denborak azukretan iraun dezan luze. 


TOZAL DEL MALLO (2254 m)

Abuztuaren 12an Torlatik.
Zintzilik ibiltzen saiatu ginen, mundua burupean egoteko jaioa ez dela konturatu gabe. 

Bada garaia!!!

Ez dakit blogek lorik egiten ote duten...

... lo-zorrorako garaia uda ote duten...

... ametsak begiak zabalik edo itxita egiten ote dituzten...

... ardiak zenbatzen ote dituzten...

... iratzargailurik behar ote duten...

Ez dakit oilarrek blogak iratzartzeko gaitasunik ote duten...

... blogetako egunsentiak antzematen dituzten...

Ez dakit iraila ote den esnatzeko garairik onena...

... asmo berrieti tiraka hasteko unerik egokiena...

Ez dakit... 

baina bada garaia...

...eta...

saiatuko naiz...

bloga lo-zorroan eror ez dadin,

begiak zabalik amestu dezagun,

blogeko egunsentiak oilarrekin partekatu ditzagun,

...saiatuko naiz

ni neu neure kukurrukuen iratzargailu izaten.

Ze demontre, bada eta garaia!