2013-12-19

Waxapeatzen






Ez sinestekoak dira kontuak. Zer pentsatu hura kontatu. Zer ikusi hura kontatu. Zer sentitu hura kontatu. Zer ukitu hura kontatu. Zer gertatu hura kontatu. Eta ia pentsatu baino lehen, ikusi baino lehen, sentitu baino lehen, ukitu baino lehen. Kontatzearena diot. Gaur egun munduak jakin badaki. Mundua jakinaren gainean dago. Sekretuak ere ezin dira kontatu. Sekretuak ere ezagutzen dituelako. Munduak. Ezin sekretu ttiki bat begietara begira kontatzeko adrenalinarik sentitu. Saiatu eta hozkatuko dizu mingaina norbaitek. Eta izoztuko zaizu irribarre pikardia. 

Astelehenean Oskarrek eta biok bat egin genuen autobusean. Ni lanetik etxera bidean nintzen, Oskar aitarengana zihoan. Zer moduz, Oskar? Ongi. Ostegunean matematika azterketa dugu. Ari zara prestatzen? Bai. Ongi finkatuta dituzu ideia guztiak? Bai. Ea ba... lau bider minus zortzi. Minus hogeita hamabi. Minus hamasei zati  bi. Minus zortzi. Primeran, Oskar. Ea azterketa ongi borobiltzen duzun! Eskerrik asko. Hamar minutuz aritu ginen hizketan. Gustura. Pozik. Agur, Oskar! Agur, Irati!

Asteartean nire txikitxoekin matematika klasean nintzela  biharamuneko azterketa prestatzen, klasearen erdialdera flash! Oskarren irudia etorri zitzaidan burura eta ikasleak hurrengo eguneko azterketa zela eta pixka bat zirikatu nahian... ez bat eta ez bi, halaxe kontatu nien: Oskar izugarri ari da lanean, ederki, oso landuta du gaia, ea zuek ere bere parean jartzen zareten. Eta panpoxo, panpoxo, ez zidan ba ikasle batek, hark ere ez bat eta ez bi, "bai, Irati, badakigu" erantzun. Badakizue, zer? hori nik inuxente-inuxente. Atzo Oskarrekin egin zenuela autobuseko bidea. Eta nola dakizue ba? Gelako waxapean zabaldu zuen zurekin hizketan joan zela eta matematika errepasatzen egon zinetela. Eta nik inuxente-inuxente: gelako waxapean? Nik sekretu txiki bat kontatu nahi eta zuek ia-ia sekretua niri gertatu baino lehen jakin? Gelako waxapean?

Bai, orduan konturatu nintzen, bezperan Oskarrek esku ttikien artean jolasean zeraman mugikorraz...

Barregarriak izanda ere, ez sinestekoak dira kontuak. 

2013-12-09

non zaude, Irati?


Lagun handi baten mezua jaso dut. "Non zaude Irati? Maitasunak bahituta akaso? Horrela bada, ongi,  bestelakoan...Agian izotzak izoztuta zaude...Baina, nola da posible zure jarraitzaileak noizbehinkako izpiriturako elikadura gabe utzi? Bromak aparte, espero dezagun dena ongi egotea eta atseden baino ez izatea. Goraintziak."

Non zaude, Irati? Eta nik, "hemen nago, hemen nago" erantzun diot, Tartalo ipuineko eraztunak oihukatzen zuen bezala, "hemen nago, hemen nago". Ez nuke nahi maitasunak bahitzea, ez nuke nahi izotzak izoztea; besterik da maitasunarekin emozionatzea, izotzetan berotzen jakitea. 

Ez naiz zuetaz ahaztu, ez naiz neure buruaz ahaztu, neure buruarekin egiten dudan hausnarketetako bat baita txoko hau, neure buruarekin izaten dudan hitzorduetako bat. Batzuetan, ordea, ihes egiten digu buruak (eta denborak). Eta konturatzerako ezdakitnora joaten zaigu hilabetea. Eskerrak, Julen, zu bezalako lagunak ditudan, burua lepo gainean itsasten didatenak, eskerrak Gorka bezalako ikasleak ditudan, institutuan egunero elkarren berri izan arren, blogean noiz idatzi behar dudan galdetzen didatenak. Itaka saio asko ditut zintzilikatzeko, zero-kontu asko ditu kontatzeko, emozio asko zuekin partekatzeko (Salamanka, Ken7, Nelson Mandela...)... gaur, ordea, opari hauxe dakarkizuet. Larunbatean irratian lehenengoz jarri genuen kantua, oraintxe behin eta berriz entzuten ari naizena eta zuei opari eman nahi dizuedana. Proiektu ederra, kuadrila, beste behin martxan jarri duzuena. 

Julen muxu handi bat. Zuri ere bai, Gorka.